At pater Anchises penitus convalle virenti

inclusas animas superumque ad lumen ituras

lustrabat studio recolens, omnemque suorum

forte recensebat numerum carosque nepotes,

fataque fortunasque virum moresque manusque.

ipse ubi tendentem adversum per gramina vidit

Aenean, alacris palmas utrasque tetendit,

effusaeque genis lacrimae et vox excidit ore:

"venisti tandem, tuaque exspectata parenti

vicit iter durum pietas? datur ora tueri,

nate, tua et notas audire et reddere voces?

sic equidem ducebam animo rebarque futurum

tempora dinumerans, nec me mea cura fefellit.

quas ego te terras et quanta per aequora vectum

accipio! quantis iactatum, nate, periclis!

quam metui ne quid Libyae tibi regna nocerent!"

ille autem: "tua me, genitor, tua tristis imago

saepius occurrens haec limina tendere adegit;

stant sale Tyrrheno classes. da iungere dextram,

da, genitor, teque amplexu ne subtrahe nostro."

sic memorans largo fletu simul ora rigabat.

ter conatus ibi collo dare bracchia circum;

ter frustra comprensa manus effugit imago,

par levibus ventis volucrique simillima somno.